Kwiaty w moim ogrodzie i historia jednego przedmiotu

Miałam pokazać moją urnę, to nie plastik;) nie jest sygnowana, z jarmarku, jak ją zobaczyłam skakałam jak dziecko, które chce cukierka, co sprzedawca wykorzystał naciągając mnie na odpowiednią sumę:) W tej chwili pełni funkcję bomboniery / cukiernicy, tylko, że zamiast cukru czy słodyczy trzymam w niej migdały, za którymi przepadam.


Widziałam lampy w podobnym klimacie i wazony. Jednak wystarczy mi jeden przedmiot, unikat (może ktoś powie kiczowaty), który cieszy moje oko i wiem o jego istnieniu, niż cała kolekcja, która już nie jest tak wyjątkowa choć droga, a bez żadnej wartości sentymentalnej.


A teraz do właściwego tematu. Od kiedy ją zobaczyłam wiedziałam, że będzie moja, nie wiedziałam, a raczej zapomniałam jak się nazywa i oczywiście kolejny raz niezawodny okazał się portal społecznościowy, po moim emocjonalnym i chaotycznym opisie, jedna osoba wywnioskowała cóż to za roślina. Na dzień dzisiejszy z pełnym przekonaniem wszem i wobec oświadczam, że nie malwy i nie lawenda, nie wrzośce, a właśnie ta roślina będzie jedyną kwitnącą (poza drzewkami i krzewami owocowymi)ozdobą mojego ogrodu, bujnie pomiędzy bazaltowymi kamolami( a jeżeli chodzi o te kamienie już kilka mam, o średnicy około 40 cm). Wybijająca się na pierwszy plan z wszechobecnej zieleni, kaskadowego ogrodzenia modrzewiowego. Wcale nie chodzi o jej kolor, chodzi mi o jej lekkość, rozstrzeloną bryłę, temperament. Panie i Panowie przedstawiam:
Perovskia atriplicifolia.